Sonsuz Kayboluş*

Başını kaldır,

Gökyüzünde kaybolmayı dene.
O sonsuz karanlıkta.

Gördüğün şey zifiri karanlığın ötesine geçtiği zaman, 

Yıldızların aslında ne kadar parlak olduğunu göreceksin demektir.

Keşfettiğin yıldızlar arasında milim milim gezerken, oluşturdukları yolları ezberlerken,
O karanlığın içinde kaybolduğunu fark edeceksin.

Düz mantıkta apayrı fakat;
Paralel mantık kurulumuna benzer birşey.

Sanırım ilham perilerimi kaybettim seninle beraber.
Onca şeyden sonra yazamadım,
Belki geri dönüş yolları açmak istemedim sana doğru uzanan,
Belki de senin arkanda hak etmediğin ışıkları üstüne alarak, gölge edinmeni sağlamamak.

Çoğu şeyi istemedim aslında. Ne böyle olmasını-Ne de sensiz bir yaşama gözlerimi açacağımı.

Çocukluk muydu dersin?

Şimdi mutlu olduklarımın arasında kaybolurken,
Seni en derine gömdüğü hissetmeyi deniyorum.

Sanırım-
Hissedemiyorum.

Duygularım öldü senden sonra.
Hücrelerimde var olan bütün kalıntıların kendini yok etti birden.

Sanırım artık yazamıyorum.