Evrim Teorisi*

Evrim teorsine inanır mısın?

Bir insanın, içinin titremesine bile hüzün duyarken;

Kurduğun cümleler başına bir adet ”GİT” bulundurması kadar basittir.

Sağlaması yok-

Kendini anılarınla çarpmak, O’nu anılarının arasından bölmek, kendini kendinden çıkarmak ve tek başına kendini toplamak var.

Yaralarını kapattığın yerde, en ufak bir çizikle akan kanlardan anlarsın

Sadece varolan yaralarının kanamasının durduğunun -daha yeni farkına varırsın-.

Kurmuş olduğun cümleler arasındaki kelime sayısına düşen her harf başına bir gözyaşın akar.

İçinden birşeyler kopar.

Ağlamak O’nun için-

Basittir, çocukluktur.

Fakat O’da, daha çocuktur.

Çünkü,

Çocuklar duymak istemedikleri şeylerden kaçarlar.

Bir bahane üretirler,

Bu çok saçma derler…

Kulaklarında yeni bir melodi oluşturup, bunu diline dökerler.

Düşüncelerinden daha yüksek o melodiyi tekrar ederler…

• Bunların hepsi ne için mi?

Sadece kendi iç sesini duymamak için.

İnkarları yok etmek, pişmanlıkları affetmemek, özür borçlarını silmek,  ”seni seviyorum”ları susturmak için.

Evrim teorisinin binlerce ansiklopedilik kavramları arasında tek sayfalık özeti bu.

Belki senin okuduğun cümleler, bir hava durumu sunucusunun anlatımı kadar sakin, güzel bir latife gibi gelip geçecek gözlerinin önünden.

Fakat, tümü bu değil.

O kelamların içinde bir ölü, bir yaralı, bir çok morgta gömülmek üzere bırakılmış anı var.

          Ama hepsi hâlâ hayatta…

Hayatta olduğu kadar;

Bir o kadar canlı, 

Canlı olduğu kadar bir o kadarda renklerin içinde boğulamadan rengini kaybetmiş, solmuş yaşamlar.

Lüften-

Elini kalbime koy.

Eğer,

Hâlâ atıyorsa;

Vicdanına seslen.

Uzak bir yerlerde,
Çocukluğunu bir kaç günlüğüne kaybedebiliceğin,
Ufak, şirin bir otel bul.
Bir odasını kirala ve sadece vicdanınla beraber 4 duvar arasında kalmak için adımlarını yavaş yavaş atmaya başla…
Yaşadıklarını, sustuklarını, çığlıklarını, bütün doymamış egolarını, yeri dolduralamayan hüzünlerini bir bir ayıkla.

Son olarak… -

Bir ayna karşısına geç.

Ve defalarca ”je ne vous aime pas” de bana.

Kulaklarıma işlesin.

Daha sonra buna inanmak adına kendini kandır.

Ya da -kalbini sök çıkar.-