Bundan yıllar evveldi.
Bir masal gibi, denizin dibi, ağaçların içi bir yerdi.
Herkesin mutlu olduğunu sanıyorken farkındalığın dışına çıktığımız şeylerden biriydi
Kimsenin birbirine kötümser yaklaşmadığı,
Eve şarkılar söylerek, ip atlayarak, belki de en büyük tartışmamızı bir beslenme çantasını unutarak yaratıyorduk.
Yıllar geçiyordu.
Yılların geçmediğini savunup, daha çok büyümek istiyorduk.
Hiç düşünmedik nedenini.
En güzel anılarımızı arkamızda bırakacağını bilemeden-
Tek istediğimizi büyümek olarak belirledik.
Her zaman için beklenti vardı.
''Ne olacaksın'' vardı mesela,
''Ne zaman büyüyeceksin artık?'' der gibi.
İçimizde unutarak büyüttük çocukluğumuzu.
Ufakken öğrendik aslında bir çok şeyi,
Binlerce ders aldık, onlarcasını oyun sandık.
Belki de şimdilerde aldığımız dersleri de öğrenmişliklerden saydık.
Kim bilir,
Çocukluğumuzu yaşamadan ölüme yaklaştığımız her adımı bir kutlama var saydık.
Ölüyorduk,
Ama bir o kadar içimizde yarattığımız Polyanna'yı kendimiz bile göremiyorduk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder