-Hayatı boyunca- insanların yanında durmayı tercih etmişti.
Ta ki insanlar onu yok edene kadar.
En ufak hatalarıyla kabullendikleri insanlar, onu ayaklarına batan ufak bir çakıl taşından can yanmalarına karşı, uçurumun yolunu göstermişlerdi.
O insanlar çok bencildi. Hiç biri yanlarında duran kadar karşılıksız olamadı. Karşılıksız bakıp, saygıda duramamışlardı.
Aradan çok zaman geçmişti. Belki içlerinden bazıları hatalarını bir bir anlamışlardı.
Fakat sıra, vicdanlarını rahatlatmaktaydı.
Geri dönmek istediler. Arkalarına baktıklarında gördükleri tek şey ıssız, soğuk ve karanlık bir odaydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder