Kafanda yaşanmışlıkların istediğin kadar katili olabilirsin.
Bütün anılarını silebilir, en çok hatırlamak istediklerini filtreleyip beyninin en güzel köşesinde saklayarak;
Her gün ona özenle bakabilirsin.
Peki ya,
Günlerden bir gün gelirde,
Katili olduğun anılar bir gün dirilirse..?
Bu sefer yakana yapışıp, el bende diyerek mermiyi tam alnının orta noktasına dayamayı becerebilirse?
Yaşadıklarını sahiden unuttum dediğin zaman sen hep onlara nefes alma şansı verdin.
Yeniden canlandırdın.
Tam öldürdüm dediğin yerde..
Şimdi,
Her hatırladığında boğazının düğümlenip, ağlamaklı olduğunu mu hissediyorsun?
İşte o özlediğin bir duygu.
Ona sımsıkı sarıl.
Bir gün yine birşeyleri öldürmek istediğinde, o duyguyu daha içten sarıl.
Yoksa, bıraktığın insanın nefesini kesmekle kalmayacak, onun hergün o acıyla 4 duvar arasında başbaşa kalmasını da izleyeceksin.
- Bu kadar büyük bir vicdana gerçekten sahip misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder